اثر تمرین مقاومتی و استقامتی بر عامل نشانگر بیماری های عروق کرونر در زنان چاق غیرفعال

مقدمه: مولکول محلول چسبان بین سلولی-1 (sicam-1) یکی از عوامل ارتباط چاقی و ضایعات التهابی مانند آترواسکلروز می باشد. پژوهش حاضر اثر تمرین استقامتی و مقاومتی را بر سطح sicam-1 در سرم و پروفایل لیپیدی در زنان چاق غیرفعال، مورد پژوهش قرار داده است. مواد و روش ها: 24 زن چاق (30≤ bmi) یائسه ی غیرفعال در سه گروه: استقامتی، مقاومتی و کنترل، در 10 هفته برنامه ی تمرین مقاومتی (60-40% یک تکرار بیشینه) و استقامتی شنا (60-50% حداکثر ضربان قلب بیشینه)، سه جلسه در هفته شرکت کردند. شاخص های تن سنجی، سطح sicam-1 در سرم و پروفایل لیپیدی خون، قبل و 48 ساعت بعد از اجرای تمرین ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تی زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0>p، انجام گرفت. یافته ها: تغییرات سطح sicam-1 سرم (042/0 =p)، کلسترول ـhdl  (006/0=p) و کلسترول (006/0=p) خون در پاسخ به 10 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت، به طوری که غلظت sicam-1 سرم در دو گروه استقامتی (4/18٪، 017/0=p) و مقاومتی (7/21٪، 012/0=p) با کاهش معنی داری همراه بود (005/0=p). اگر چه تغییرات پروفایل لیپیدی در گروه مقاومتی معنی دار نبود (05/0<p)، ولی پس از انجام تمرین های استقامتی تغییرات تری گلیسرید (001/0=p)، کلسترول (043/0=p) و کلسترول ـ hdl (002/0=p) معنی دار گزارش شد. به علاوه در گروه استقامتی بین سطح ابتدایی sicam-1 سرم و مقدار ابتدایی درصد چربی بدن (031/0=p)، محیط کمر (006/0=p) و لگن (005/0=p) رابطه ی معنی داری مشاهده گردید، ولی پس از اجرای تمرین های مقاومتی رابطه ی معنی داری بین تغییرات سطح سرمیsicam-1  با تغییرات هیچ یک از متغیرهای جسمانی و پروفایل لیپیدی یافت نشد (05/0<p). نتیجه گیری: اگرچه کاهش مشاهده شده در سطح 1-sicam سرم را می توان به تغییرات ایجاد شده در پروفایل لیپیدی و یا بهبود ترکیب بدنی نسبت داد، ولی در نهایت لزوم انجام پژوهش های بیشتر به منظور تعیین سازوکار موثر در کاهش 1-sicam پس از  اجرای تمرین های مقاومتی احساس می شود.